فروغ پيروزي

اعــــدام «ابزار حاكميت ملايان» به مناسبت روز جهاني لغو حكم اعدام 

تقديم به زيباترين رخ در لحظه پرواز مه ماندني ترين يادگار شد.

لبخند زيباي مجيد

روز 3آذر 1388 خورشيدي ،خبرگزاري رويتر، عكس اعدام «مجيد كاووسي فر» و برادر زاده‌اش را به عنوان «عكس دهه» انتخاب كرد. رويتر در توضيح اين عكس نوشت: رژيم ايران روز پنجشنبه 11 مرداد 1386 در حضور صدها نفر از مردم, «مجيد» و «حسين كاووسي فر» را به علت مجازات يك قاضي كه تعدادي از مخالفان را زنداني كرده بود به دار آويخت.

آنان در مرداد ۱۳۸۴، «حسن مقدس» معاون جنايتكار دادستان تهران را به هلاكت رساندند.

۲۶سال از حاكميت خونريز اين رژيم ميگذرد. اما با اين همه دو چيز هرگز و هرگز در اين رژيم تغييري نكرده و نخواهد كرد، يكي «صدور تروريسم و بنيادگرايي» و ديگري «سركوب». اين دو اهرم، به مثابه دو پاية اصلي و دو عنصر مبنايي رژيم ولايت فقيه هستند. بنابراين خواه شيادي مثل خاتمي با شعار اصلاحطلبي وارد صحنه شود و خواه باند سركوبگر ديگري تحت نام اصولگرايي سردمدار رژيم گردند، درهرحال، رژيم ولايت فقيه، هرگز دست از «سركوب» و «صدور تروريسم و بنيادگرايي» برنخواهد داشت و اين دو عنصر، مرز سرخ و فصل مشترك همه باندها و جناحهاي دروني اين رژيم را تشكيل ميدهد. سؤال دقيقتري كه ما را به قلب بحث ميبرد اين است كه اعدام شاخص اصلي سركوب است، اما چرا اعدام در خيابان؟ چرا اعدام درملأعام؟ چرا اعدام در ميدانهاي شهرها؟ چرا اعدام با جراثقال؟ چرا نگهداشتن اجساد بر بالاي دار؟ چرا اعدام در برابر چشمان وحشتزدة مردم؟ چرا اعدام در حضور همسر و فرزندان اعدامي؟ راستي چرا رژيم قربانيان خود را در همان زندانها و دور از چشم ديگران، اعدام نميكند؟
 اين سؤالها، ما را به خصلت منحصر به فرد سركوب آخوندي راهنمايي ميكند، چيزي كه در هيچ رژيمي در اين دنيا نمونه ندارد. آخوندها به اين وسيله مردم ايران و كل جامعه را به گروگان گرفته و آنها را مرعوب و منكوب مي كنند. با نمايش روزمرة اجساد بر بالاي دار، رژيم ضدبشري، جو رعب و وحشت را تا اعماق جامعه رسوخ مي دهد. آنها بدينوسيله مردمي را كه خواهان آزادي و بهدستگرفتن سرنوشت و حاكميت ملي در دست خودشان هستند، مرعوب مي كنند و با كشتن عنصر انساني و روح آزاديخواهي، مانع ستيزهجويي و حق خواهي مردم شده و حكومت قرونوسطايي خود را به آنان تحميل ميكنند. به اين ترتيب در شرايطي كه دنياي معاصر، به سوي لغو حكم اعدام پيش ميرود، رژيم آخوندي به بهانه جرائم اجتماعي، هرچه بيشتر بر اعدامهاي سفاكانة اجتماعي مي افزايد. رژيم طي سالهاي گذشته نيز با تكيه بر اين اهرم، تلاش كرد تا آنجا كه ممكن است، جامعه را ببندد، از انتقال آثار مقاومت سازمانيافته بر موج مقاومت اجتماعي بكاهد و سد اعدام «ابزار حاكميت ملايان» ۷ و مانعي در مقابل خيزشهاي مردمي در شهرها ايجاد كند. اين همان رمز اصرار رژيم بر اجراي اعدامهاي جنايت بار خياباني و اعلان خبرهاي آن است كه همزمان با اوج گرفتن اعتراضات اجتماعي از يكسو و ضعف و تلاشي دروني رژيم از سوي ديگر، برابعاد آن افزوده ميشود.

و انسان 
برای آزادی مبارزه خواهد کرد
وقتی که پرندگان کوچک سپیدبال 
در آسمان پرواز می‌کنند
و‌قتی که ابرها کنار می‌روند
                                   و خورشید بر تمامی جهان تابیدن می‌گیرد